Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

ΤΑ ΟΔΟΝΤΙΚΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ





Η απώλεια των δοντιών από πολύ παλιά οδήγησε στην αναζήτηση τρόπων για την αποκατάστασή τους. Έτσι κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκαν διάφοροι μέθοδοι και υλικά με σκοπό την αισθητική, λειτουργική και εν γένει θεραπευτική αποκατάσταση του στοματογναθικού συστήματος Σε διαρκώς αυξανόμενη χρήση σήμερα είναι τα οστεοενσωματούμενα εμφυτεύματα ,
τα οποία κατασκευάζονται από τιτάνιο, ένα ειδικό υλικό το οποίο δεν προκαλεί αντιδράσεις στον οργανισμό. Η βιολογική τους αρχή είναι η οστεοενσωμάτωση  (η «συνένωση» του εμφυτεύματος με το οστούν της γνάθου). Η φιλοσοφία της χρήσης τους βασίζεται στο γεγονός ότι χρειαζόμαστε ένα υλικό πάνω στο οποίο θα μπορούμε να τοποθετήσουμε προσθετικές εργασίες, που θ’ αναπληρώνουν τα χαμένα δόντια.
Το εμφύτευμα εισέρχεται μέσα στο οστούν της γνάθου και αντιστοιχεί στη ρίζα του φυσικού δοντιού. Πάνω στο εμφύτευμα τοποθετείται το τεχνητό δόντι. Η «θήκη» είναι ίδια με τις κλασσικές στεφάνες, από πολύτιμο κράμα μετάλλων και πορσελάνη ή ακρυλικό.
      Η όλη διαδικασία περιλαμβάνει δύο στάδια : το χειρουργικό και το προσθετικό.
Στο πρώτο στάδιο, το χειρουργικό, γίνεται η τοποθέτηση του εμφυτεύματος μέσα στο οστούν της γνάθου. Η επέμβαση γίνεται συνήθως με τοπική αναισθησία. Σε ειδικές περιπτώσεις, μπορεί να χορηγηθεί και γενική αναισθησία. Στο τέλος της επέμβασης τα εμφυτεύματα καλύπτονται από τα ούλα και παραμένουν ενταφιασμένα από 3 μήνες (κάτω γνάθος) ως  6 μήνες (άνω γνάθος).
Στο διάστημα των 3-6 μηνών, που περιμένουμε για να γίνει η ενσωμάτωση των εμφυτευμάτων, σε περίπτωση εκτεταμένης ή ολικής νωδότητας ο ασθενής μπορεί, εφ’ όσον το επιθυμεί, να «φοράει» προσωρινά μερική ή ολική οδοντοστοιχία, για κοινωνικούς. λόγους
Όταν περάσει το τρίμηνο ή  το εξάμηνο γίνεται μία μικρή επέμβαση για την αποκάλυψη των εμφυτευμάτων και ακολουθεί το δεύτερο στάδιο, το προσθετικό. Στο στάδιο αυτό λαμβάνονται αποτυπώματα, και κατασκευάζονται τα τεχνητά δόντια, τα οποία συγκολλώνται πάνω στα εμφυτεύματα.
Σήμερα, σε επιλεγμένες περιπτώσεις, μπορούν να τοποθετηθούν άμεσα τα εμφυτεύματα συγχρόνως με τις εξαγωγές των δοντιών. Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει στους σοβαρούς τραυματισμούς των γνάθων, όπου υπάρχει απώλεια πολλών δοντιών ή ακόμα και εκτεταμένο οστικό έλλειμμα. Παλαιότερα, ιδιαίτερα σοβαρό ήταν το πρόβλημα στα νέα άτομα, τα οποία ήταν «καταδικασμένα» από πολύ νωρίς να φοράνε μερική ή σπανιότερα ολική οδοντοστοιχία. Σήμερα με τη χρήση των εμφυτευμάτων, κι όπου κρίνεται απαραίτητο με τη συνοδό τοποθέτηση οστικού μοσχεύματος, μπορούν να κατασκευαστούν δόντια που είναι σταθερά και δεν μετακινούνται, όμοια με τα φυσικά δόντια. Έτσι δεν υπάρχει η ψυχολογική  επιβάρυνση του ασθενή και μετά το πέρας της θεραπείας επανέρχεται το χαμόγελο που είχε πριν από τον τραυματισμό.
Θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι η μακροχρόνια επιβίωση των εμφυτευμάτων θα εξαρτηθεί από τη στοματική υγιεινή του ασθενή, που θα πρέπει να αποτελεί καθημερινή του φροντίδα, σαν να είναι τα φυσικά του δόντια και οπωσδήποτε θα πρέπει να γίνεται περιοδική (ετήσια) παρακολούθηση και έλεγχος από το γιατρό του.
Πιστεύουμε ότι στο μέλλον η έρευνα και η πρόοδος της επιστήμης θα απλοποιήσει περισσότερο την όλη διαδικασία και θα είμαστε σε θέση να προσφέρουμε στον ασθενή ένα ωραίο χαμόγελο για όλη του τη ζωή, ανά πάσα στιγμή και με οποιαδήποτε συνθήκη, που θα ακτινοβολεί υγεία και ομορφιά.





ΣΤΑΥΡΟΣ Δ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΑΝ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΓΝΑΘΟΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ


1 σχόλιο: